အမွန္တကယ္ ေျပာင္းလဲပစ္ရမယ့္ အရင္းခံကိစၥႏွစ္ခု
ကြန္ျမဴနစ္တုိင္းျပည္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အရင္းရွင္တိုင္းျပည္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စစ္တပ္ဟာ ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရရဲ႕အမိန္႔ကို နာခံရတာခ်ည္းပဲ ျဖစ္တယ္။ ယုတ္စြအဆံုး ဘုရင့္ႏုိင္ငံေတာ္မွာလည္း စစ္တပ္ဟာ ဘုရင့္အမိန္႔ကို နာခံရတာျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ အစဥ္အလာတရပ္လုိ၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းတစ္ရပ္လုိ ကမၻာ႔ႏုိင္ငံေတြမွာ က်င့္သံုးၾကတယ္။ စစ္တပ္နဲ႔ကာခ်ဳပ္ဆိုတာ အစုိးရအဖြဲ႔ဝင္ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ဌာန၊ ဝန္ႀကီးရဲ႕ လက္ေအာက္မွာရွိရတာျဖစ္တယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကစၿပီး ဗမာျပည္မွာေတာ့ ဒီအစဥ္အလာ ဗိုလ္ေနဝင္းကစၿပီး ခ်ိဳးေဖာက္ခဲ့တယ္။ စစ္တပ္ဟာ တုိင္းျပည္အထက္ မွာ အစိုးရရဲ႕အထက္မွာအၿမဲရွိမယ္ဆုိတာကို သေဘာတရားတခုသဖြယ္ က်င့္သံုးခဲ့လာၾကတယ္။ စစ္အုပ္စုက ဘယ္ေလာက္အထိ မုိက္မိုက္မဲမဲ ေျပာၾကဆုိၾကသလဲဆိုေတာ့ “တပ္မေတာ္သာအမိ – တပ္မေတာ္သာအဖ” ဆုိတဲ့ အထိျဖစ္တယ္။ “တပ္မေတာ္အင္အားရွိမွ တုိင္းျပည္အင္အားရွိမယ္” လုိ႔ ကေျပာင္းကျပန္ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီလိုအခ်က္ေတြထဲမွာ အဆိုးတကာ့ အဆုိးဆံုးအခ်က္ကေတာ့ “ႏုိင္ငံေတာ္၏ အမ်ိဳးသားႏုိင္ငံေရး ဦးေဆာင္မႈ အခန္းက႑တြင္ တပ္မေတာ္က ပါဝင္ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ေရးတုိ႔ကို အစဥ္တစုိက္ဦးတည္သည္ ” ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ ဒီအခ်က္နဲ႔ အရာအားလံုးရဲ႕အထက္မွာ၊ အမ်ိဳးသားႏုိင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈအခန္းမွာ စစ္တပ္က ကန္ထရုိက္ယူထားပါတယ္။ စစ္တပ္ကို ႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရနဲ႔ လႊတ္ေတာ္က… Read More »